Συντάκτης: Ειρήνη Νταντούτη
Πολλά έχουν γραφτεί για το ρόλο της άσκησης στη μείωση του άγχους ο οποίος φαίνεται να είναι σημαντικός. Παρόμοια οι προσωπικές εμπειρίες των περισσότερων από εμάς συμφωνούν με αυτή την διαπίστωση, αφού συνήθως η συμμετοχή μας και μόνο σε μία δραστηριότητα που απαιτεί κίνηση μας αποφορτίζει από το άγχος πολύ γρήγορα. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι μέτριας έντασης άσκηση για 20 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα μπορεί να βελτιώσει την ανοχή στο άγχος μετά από μόλις 2 εβδομάδες.
Που οφείλεται όμως αυτό;
Έχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες για να εξηγήσουν πώς η άσκηση μπορεί να μειώσει την ευαισθησία ενός ατόμου στο άγχος αλλά και την κατάθλιψη.
Πρώτον φαίνεται ότι η άσκηση βοηθάει το σώμα να προσαρμοστεί ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει καλύτερα το άγχος. Αυτό συμβαίνει γιατί η σωματική δραστηριότητα αποτελεί και η ίδια μια επιβάρυνση για τον οργανισμό, απαιτεί προσπάθεια και αναγκάζει το σώμα να προσαρμοστεί στις επιπλέον απαιτήσεις. Η συχνή επιβάρυνση μέσω της άσκησης ενδέχεται να βοηθήσει το σώμα να αντιμετωπίζει καλύτερα το άγχος γενικότερα.
Δεύτερον, ο ρόλος της άσκηση στη μείωση του άγχους σχετίζεται και με τους νευροδιαβιβαστές. Οι νευροδιαβιβαστές είναι χημικές ουσίες μέσα στον οργανισμό που είναι υπεύθυνες για την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων. Μια δημοφιλής θεωρία αναφέρει ότι η μείωση του επιπέδου ορισμένων νευροδιαβιβαστών στον οργανισμό, όπως για παράδειγμα της σεροτονίνης , ενδέχεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην δημιουργία και τη διατήρηση της κατάθλιψης και των διαταραχών άγχους. Πολλά γνωστά αντικαταθλιπτικά φάρμακα πιστεύετε ότι ενεργούν ισορροπώντας τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση ενδέχεται να είναι μια μη φαρμακευτική μέθοδος ισοδύναμη με παρόμοια φαρμακευτικά σκευάσματα.
Μία τρίτη εξήγηση για την προστατευτική δράση της άσκησης επικεντρώνεται στην αξία της δραστηριότητας. Η αποφυγή είναι μια βασική ιδέα στις διαταραχές άγχους. Για παράδειγμα άτομα που αντιμετωπίζουν κρίσεις πανικού αποφεύγουν την αίσθηση του φόβου ( αυξημένη καρδιακή συχνότητα, ζάλη, δυσκολία στην αναπνοή) και κατά συνέπεια αποφεύγουν όλες τις καταστάσεις στις οποίες έχουν βιώσει στο παρελθόν αυτή την αίσθηση. Ένας τρόπος να αντιμετωπιστούν οι διαταραχές άγχους είναι να αντιμετωπιστεί η τάση αποφυγής βοηθώντας τα άτομα να επιστρέψουν σε λειτουργικές δραστηριότητες και να αντιληφθούν ότι μία κατάσταση μπορεί να είναι ασφαλής και να τους προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από ότι πίστευαν.
Επιπλέον όταν η άσκηση γίνεται με παρέα συνυπάρχουν όλα τα οφέλη που αναμένουμε από την κοινωνική επαφή και την διασύνδεση με άλλα άτομα. Αυτό συμβαίνει είτε η άσκηση είναι δομημένη σε μεγάλη ομάδα, είτε απλά έχουμε ένα άτομο με το οποίο γυμναζόμαστε μαζί.
Είναι προφανές ότι σε περιπτώσεις που πληρούν τα κριτήρια διάγνωσης κάποιας ψυχικής διαταραχής άγχους είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση από ειδικό ψυχικής υγείας. Γίνεται όμως εύκολα κατανοητό ότι ακόμα και όταν η κατάσταση είναι σοβαρή και χρειάζεται θεραπευτική παρέμβαση η άσκηση μπορεί να δράσει συμπληρωματικά και να μειώσει το χρόνο θεραπείας προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής.
Βιβλιογραφία
Exercise for Mood and Anxiety , Michael W Otto, and Jasper A. J. Smits
Φωταύγεια 